برای زین اب الفارسية 1401

بعضی شب ها در حیاط روبه روی حرم می نشستیم و با هم درس های کلاس اخلاق را مباحثه می کردیم. به من می گفت: از امام چیزهای دنیایی نخواه! بگو آقاجان، معرفت خودت رو به من بده!» آنقدر دوستش داشتم که هرچه می گفت، برایم حجت بود. چشمانم را بستم و همین ها را تکرار کردم. یک دفعه یاد چیزی افتادم و گفتم: « راستی محمد! همه از اینجا برای خودشون کفن خریدن. ما هم بگیریم و بیاریم حرم برای طواف!» طفره رفت و گفت: «ای بابا! بالاخره وقتی مردیم، په کفن پیدا می شه ما رو بذارن توش.» اصرار کردم که این کارو بکنیم. غمی روی صورتش نشست. چشمانش را از من گرفت و به حرم دوخت. گفت: «دوتا کفن ببریم پیش یه بی کفن؟!»