من مرده بودم که هانیه عاشقم شد الفارسية 1398

این مجموعه شامل ١٤ داستان کوتاه است که هر کدام از نظر فضا،‌ روایت و زبان با یکدیگر متفاوت هستند و ویژگی اصلی این اثر در تجربی بودن آن است و مخاطب با خواندن «من مرده بودم که هانیه عاشقم شد» متوجه این موضوع می‌ شود. در آغاز این کتاب می خوانید: من صبح روز دوازدهم اردیبهشت مُردم و درست چند دقیقه بعد از مرگم بود که هانیه را دیدم. به همین سادگی. هانیه شش هفت دقیقه‏ ای پشت ویترین کتاب فروشی ایستاده بود و جلد کتاب ‏ها را وارسی می‏ کرد. چادری و کمی تپل بود. یک لحظه که صورتش را از ویترین برگرداند و سمت چپش را نگاه کرد، توانستم ببینمش. چند شاخه موی سیاهش از زیر مقنعه ریخته بود روی پیشانی بلند و سفیدش. با چشم‏ های سیاهش داشت دقیقاً به جایی که من ایستاده بودم نگاه می‏ کرد، بدون آن که مرا ببیند که این البته طبیعی هم بود. ابروهایش را کلفت برداشته بود اما خیلی خوب به قیافه‏ اش می ‏آمد، دو تا خط کلفت سیاه بالای چشم‏ هایش باعث می‏ شد مردمک چشم ‏ها سیاه‏ تر به نظر برسد. حاضر بودم قسم بخورم دانشجو است، آن هم دانشجوی یکی از رشته‏ های ادبیات، فلسفه، تاریخ. حتی حاضر بودم اگر کسی دور و برم بود شرط هم ببندم و بعد بروم جلو از خودش بپرسم. شاید هم این کار را می‏ کردم اگر همان وقت راه نمی‏ افتاد برود توی مغازۀ کتاب فروشی. بلافاصله رفتم تو...