نگرۀ فیگوراتیو در نقاشی معاصر ایران الفارسية 1397

... واسطه ی «فیگور» در هنرهای تجسمی غیر قابل انکار مانده است و هر چند دراز زمانی هر میان بر و هر راه دیگری از سر اشتیاق و ابداع و کنجکاوی پیموده شده است، اما انسان در جستجوی صورت و معنا و جایگاه خود، رها نکرده است این تصویرگری چندین هزار ساله را و هزاران هنرمند معتبر، هنر فیگوراتیو را بر هنر تجریدی برتری داده‌ اند و بیراه نیست اگر گمان کنیم همان قدر که پیشتازان و پیشگامان مدرنیسم تجریدی، سخت‌ گیرانه و در جمع‌ بندی‌های کلی گرایانه‌ شان، هنر فیگوراتیو و شاخه‌ های تثبیت شده‌ اش ـ منظره‌ سازی، چهره‌ سازی، اندام‌ ها، طبیعت بی‌ جان‌ ها، نقاشی‌ های مذهبی و اساطیری، مجالس جمعی، داخل و خارج بناها و ... ـ را محدود و محدود کننده می‌ نامیدند، می‌ شد ـ می‌ شود ـ که هنر تجریدی و دیگر جستجوهای از این دست را هم همان‌ قدر محدود و محدود کننده به شمار آوریم و تنوع‌ های ذهنی و شکلی هنر آبستره‌ ای را که صد سال بیشتر عمر نکرده ـ و عمر اصلی و خلاقه‌ اش را در همان پنجاه سال آغازینش تجربه کرده ـ است، در قیاس با بیست هزار سال عمر مداوم و فعال هنر فیگوراتیو، جوان و جوانمرگ بدانیم ...