گفت و گو با عباس کیارستمی الفارسية 1396

این کتاب در سه فصل تدوین و تألیف شده است. متن با شعرهایی که به کیارستمی تقدیم شده آغاز می‌ شود. در بخش اول کتاب «گزارش» و چند مطلب دیگر آمده است. «گزارش» در واقع یادآور عنوانی است که کیارستمی بر اولین فیلم بلند داستانی‌ اش گذاشته است. گزارش ِ این کتاب البته نوعی گزارش زندگی و مرگ است: یادداشت‌ های روزانه‌ ای که حاصل روابط و مراوداتی است که مؤلف از حدود سال‌ ۱۳۸۴ تا همین اواخر با او و احوال و آثارش داشت. به عبارتی در این یادداشت‌ ها به زندگی کیارستمی نزدیک شده است، همچنان که نشان داد مرگ چگونه به شکل ناجوانمردانه‌ ای به او نزدیک شد. بخش دیگری از این فصل به فیلم‌ شناسی، کتاب‌ شناسی، مروری بر آثار، بزرگداشت، جوایز و افتخارات او اختصاص دارد. بخش دوم کتاب حاوی دو یادداشت از کیارستمی است که البته این یادداشت‌ ها قبلاً یکی در نشریه «پوزوتیف»، با عنوان «تأثیرگذارترین فیلم زندگی‌ ام» و دیگری با عنوان «در آغاز تصویر بود» در روزنامه «گاردین» منتشر شده است. سیر گفت‌ و گو هم به شکلی است که مدام در گذشته و حال و آینده در رفت و آمد است. از تولد او شروع می‌ شود و در نهایت به اصغر فرهادی و «جدایی نادر از سیمین» و در پایان به فدریکو فلینی و «زندگی شیرین» می‌ رسد. پدر و مادر، وضعیت مذهبی خانواده، نخستین تجربه‌ های کتاب‌ خوانی، دوران کودکی، مدرسه بهرام و دبیرستان جم، نخستین بارقه‌ های آشنایی با فیلم سازی، صادق هدایت، احمد کسروی، شعر و تجربه‌ های شعرخوانی او از جمله تجربه‌ هایش در حفظ کردن شعرهای حمیدی شیرازی، ممیزی فیلم در ایران و دیگر کشورها، نفت، وضعیت مذهب در ایران، مسعود کیمیایی، ابراهیم گلستان، سینمای «مستقل» و «بدنه» از جمله مباحثی است که باب گفت‌ و گو پیرامون آن‌ ها در این اثر با استاد گشوده شده است.