زیبایی شناسی و نظریه رمان الفارسية 1399

Zībāyī'shināsī va nazarīyah-i rumān

المؤلف: Mikhail Bakhtin

التقييم:

20٫95 $

4 إلی 6 اسبوع

کتب کرتونیه للأطفال

20٫95 $

اختر الكمية

قائمة الأمنيات

Dans son premier écrit (1924), Bakhtine prend position vis-à-vis du formalisme russe dans une réflexion sur le contenu, le matériau, la forme. Les études suivantes visent à établir que le roman, seul genre littéraire constitué en contact avec la réalité, avec le devenir, est un microcosme de langages divers. Au surplus, l'espace et le temps s'organisent de façon particulière, en une structure (un «chronotope») examinée ici dans le roman grec et latin, la biographie antique, le roman de chevalerie, le folklore, le roman-idylle et chez Rabelais. Les deux grands facteurs de l'apparition du roman paraissent être la culture du rire, antique et médiévale, et le cosmopolitisme de l'Antiquité tardive. Au rire est consacrée l'étude sur «Rabelais et Gogol» complétant le grand Rabelais.

باختین در اولین نوشته خود (1924) در برابر فرمالیسم روسی در تأملی در محتوا، ماده و فرم موضع می گیرد. هدف مطالعات زیر این است که نشان دهد رمان، تنها ژانر ادبی که در تماس با واقعیت و با شدن شکل می‌گیرد، جهان کوچکی از زبان‌های مختلف است. علاوه بر این، فضا و زمان به شیوه‌ای خاص سازماندهی شده‌اند، در ساختاری (یک «کرونوتوپ») که در اینجا در رمان یونانی و لاتین، زندگی‌نامه باستانی، عاشقانه‌های جوانمردی، فولکلور، رمانس-بت و در رابله بررسی شده است. به نظر می رسد دو عامل اصلی در ظاهر رمان، فرهنگ خنده، باستان و قرون وسطی، و جهان وطن گرایی اواخر دوران باستان باشد. "میخائیل میخایلوویچ باختین")، فیلسوف و متخصّص روسی ادبیات بود که آثار تأثیرگذاری در حوزهٔ نقد و نظریهٔ ادبی و بلاغی نوشته‌است. آثار او، که به موضوعات متنوعی می‌پردازند، الهام‌بخش گروهی از اندیشمندان؛ ازجمله مارکسیست‌های جدید، ساختارگرایان، پسا-ساختارگرایان و نشانه‌شناس‌ها بوده‌است. اینان، اندیشه‌های باختین را در نظریه‌های خود جا داده و ترکیب کرده‌اند. استالین او را به قزاقستان تبعید کرد و در آن‌جا کتاب‌هایی نوشت که امروزه اهمیت فراوانی برای مطالعات ادبی و به همین ترتیب، تحلیل و نقد رسانه دارند. مجادلات فراوانی در این‌باره وجود دارد که آیا او از نام‌های مستعار مختلف برای بعضی از کتاب‌هایش استفاده کرده یا این‌که کسانی که نامشان روی کتاب‌هاست (پاول مدودف، ولنیتن ولوشینف)، واقعا آن‌ها را نوشته‌اند. نظر غالب اکنون این است که کتاب‌ها را خود باختین نوشته‌است. در بیست سال گذشته یا در همین حدود، که کتاب‌های باختین به انگلیسی ترجمه شدند، اهمیت باختین به‌طور گسترده‌تری شناخته شد.