آینه های خندان الفارسية 1437

مهدی محبتی در رمان آینه‌ های خندان در قالبی داستانی شخصیت‌ های برجسته ی ادبیات فارسی گذشته و حال (مانند فردوسی، خیام، حافظ، نیماو ...) را مقابل چشمان خواننده ی امروزی به تصویر می‌ کشد و در لا به لای گفت و گوهایی که بین آن ها رخ می‌ دهد، دغدغه‌ های کنونی ادب‌‌ دوستان کنونی را با آن ها مطرح می‌ کند. این استاد دانشگاه و محقق ادبیات فارسی در این اثر با ترکیبی از قالب رمان مدرن و مقامات کهن فارسی در دو لایه ی روایی متفاوت (یک روایت اصلی و نه داستان کوتاه در بطن این روایت) کوشیده است پاسخی تأمل‌ برانگیز به این پرسش اساسی نسل جوان امروزه بدهد که اساسا" مفاهیم سنتی ادبیات فارسی مانند معشوق، شاهد و ساقی و ... آیا می‌ تواند همچنان پاسخگوی نیازهای انسان مدرن باشد. «آینه‌ های خندان» که مکان‌ ها و بسیاری از شخصیت‌ های آن نمادین محسوب می‌ شوند، در قالب داستان اصلی خود، قصه ی شیفتگی دو جوان امروزی با دو اندیشه ی متضاد را روایت می‌ کند و هم واجد جذابیت برای خواننده ی معمولی است و هم با خلق صحنه‌ هایی که در آن اندیشمندان و شاعران با یکدیگر گفتگو می‌ کنند، می‌ تواند مخاطبان و خوانندگان هوشمندتر و با دغدغه ی بیشتر را به دنبال خود بکشاند.