بحران های سیاسی و جنبش های اجتماعی در خاورمیانه: نظریه ها و روندها الفارسية 1392

موضوع محوری این کتاب خیزش های مردمی منطقه خاورمیانه و کاوش دلایل آن با نگاهی عمیق و علمی است. آن چه در این کتاب به آن تأکید می شود مردمی بودن و ضد استبداد بودن این‌ گونه جنبش‌ هاست که به عنوان مهم ترین مشخصه جنبش‌ های جدید جهان عرب معرفی می شود و سایر ویژگی‌ های این جنبش‌ ها و تحولات نیز به نوعی از این مشخصه کانونی ناشی می‌ شود. مؤلف در این کتاب پس از بررسی دیدگاه‌ های نظری پیرامون بحران و جنبش‌ های اجتماعی، در بخش دوم، به دلایل بروز خیزش‌ های مردمی در منطقه خاورمیانه می‌ پردازد و آن ها را مورد مطالعه قرار می‌ دهد و برای درک عمیق‌ تر موضوع، بررسی جامعه‌ شناختی دولت ملی در خاورمیانه را هدف قرار می دهد. نویسنده وجود دولت‌ های نفتی و رانتیر در این بخش از جهان و نیز الگوهای حاکم بر جوامع آن ها از جمله نئوپاتریمونیالیسم و سلطانیسم در کنار معضل هویت را زمینه شکل‌ گیری اعتراضات مردمی در این منطقه می داند. در این کتاب موضوعاتی چون بحران، انواع آن، مفاهیم مرتبط با آن، رابطه بحران با پدیده دولت و فرایند ملت ـ دولت‌ سازی، نظریه‌ های مطرح شده درباره بحران در نظام‌ های سیاسی و بررسی آن‌ ها، تأثیرات عصر انقلاب اطلاعاتی بر پارادایم هویت، تمایز جنبش‌ های اجتماعی جدید با جنبش‌ های پیشین، بررسی جامعه شناختی پدیده دولت در خاورمیانه و ارتباط آن با معضل هویت در این دولت‌ ها، جامعه مدنی و نحوه تأثیرگذاری آن بر جنبش‌ های اجتماعی، رابطه اسلام و جامعه مدنی، جامعه مدنی در کشورهای عربی، مفهوم شهروندی در جوامع عربی، تاثیر جریان‌ های بنیادگرا بر شکل‌ گیری جامعه مدنی، نقش روشنفکران و زنان در جوامع عربی، مسأله بازخیزی اسلام معاصر و تأثیر آن بر تحولات کشورهای عربی و چشم‌ انداز آینده تحولات در طی فصل های مختلف به بحث گذاشته می شود.