Āb va Havā Māyīm: Persiska (Farsi) 1402

آب و هوا ماییم

Författare: Jonathan Safran Foer

Betyg:

204 SEK

4-6 Veckor

Pocketbok

204 SEK

Välj antal

Dela

Önskelista

Some people reject the fact, overwhelmingly supported by scientists, that our planet is warming because of human activity. But do those of us who accept the reality of human-caused climate change truly believe it? If we did, surely we would be roused to act on what we know. Will future generations distinguish between those who didn’t believe in the science of global warming and those who said they accepted the science but failed to change their lives in response? In We Are the Weather, Jonathan Safran Foer explores the central global dilemma of our time in a surprising, deeply personal, and urgent new way. The task of saving the planet will involve a great reckoning with ourselves—with our all-too-human reluctance to sacrifice immediate comfort for the sake of the future. We have, he reveals, turned our planet into a farm for growing animal products, and the consequences are catastrophic. Only collective action will save our home and way of life. And it all starts with what we eat—and don’t eat—for breakfast.

برخی از مردم این واقعیت را رد می کنند، که اکثراً توسط دانشمندان حمایت می شود، که سیاره ما به دلیل فعالیت های انسانی در حال گرم شدن است. اما آیا کسانی از ما که واقعیت تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان را می پذیرند، واقعاً آن را باور می کنند؟ اگر این کار را می کردیم، مطمئناً برانگیخته می شدیم تا به آنچه می دانیم عمل کنیم. آیا نسل‌های آینده بین کسانی که به علم گرمایش جهانی اعتقاد ندارند و کسانی که می‌گویند این علم را پذیرفته‌اند اما در پاسخ به آن نتوانسته‌اند زندگی خود را تغییر دهند، تمایز قائل خواهند شد؟ در آب و هوا ماییم، جاناتان سافران فوئر معضل مرکزی جهانی زمانه ما را به شیوه‌ای شگفت‌انگیز، عمیقاً شخصی و فوری جدید بررسی می‌کند. وظیفه نجات سیاره مستلزم حسابرسی بزرگ با خودمان است – با بی میلی بیش از حد انسانی ما برای قربانی کردن راحتی فوری به خاطر آینده. او فاش می کند که ما سیاره خود را به مزرعه ای برای پرورش محصولات حیوانی تبدیل کرده ایم و عواقب آن فاجعه بار است. تنها اقدام جمعی خانه و شیوه زندگی ما را نجات می دهد. و همه چیز با چیزی که برای صبحانه می خوریم – و نمی خوریم – شروع می شود.