Chigūnah darbārah-yī kitāb'hā-yī kah nakhvāndah'īm ḥarf bizanīm?: Persiska (Farsi) 1401

چگونه درباره کتابهایی که نخوانده ایم حرف بزنیم؟

Författare: Pierre Bayard

Betyg:

186 SEK

4-6 Veckor

Pocketbok

186 SEK

Välj antal

Dela

Önskelista

All posts are related to a set of other posts. Books talk to each other, form a whole in which they are placed and carry it within themselves. It is therefore appropriate to consider each book through a holographic approach: each book belongs to and includes this whole. "I was born in an environment where people read little, do not enjoy this activity, and in any case do not have enough time to devote to it. "I've found myself in sensitive situations that I've been in. I've had to talk about books I haven't read." "As a university literature teacher, I can't escape the compulsion to comment on books I haven't opened most of the time. Granted, the same goes for most of the students who listen to me, but that's about it. that only one person has had the opportunity to read the text I am talking about so my teaching is affected and I am exposed to danger. Besides, I am frequently asked to explain in the context of my books and articles that "In most cases it is related to other people's articles, to give a report. An even more difficult exercise because, unlike verbal interventions that can lead to inaccuracies without consequence, written comments leave traces and are verifiable."

تمام نوشته ها در ارتباط با مجموعه ای از نوشته های دیگر قرار می گیرند. کتاب ها با یکدیگر گفتگو می کنند، کلیتی را تشکیل می دهند که در آن قرار گرفته اند و آن را در درون خود حمل می کنند. بنابراین مناسب است که هر کتاب را از طریق یک رویکرد هولوگراماتیک در نظر بگیریم: هر کتاب به این کل تعلق دارد و آن را شامل می شود. "من در محیطی به دنیا آمده ام که مردم آن کم مطالعه می کنند، از این فعالیت لذت نمی برند و در هر صورت وقت کافی برای اختصاص دادن به آن را ندارم، اغلب خود را با پیروی از این ترکیب شرایطی که زندگی مرسوم است، در موقعیت های حساسی یافته ام که در آن بودم. مجبور شدم در مورد کتاب هایی که نخوانده بودم صحبت کنم." "من به عنوان یک معلم ادبیات دانشگاه، نمی توانم از اجبار اظهار نظر در مورد کتاب هایی که اکثر اوقات باز نکرده ام فرار کنم. درست است که این موضوع در مورد اکثر دانشجویانی که به من گوش می دهند نیز صدق می کند، اما همین که فقط یک نفر فرصت داشته است متنی را که من در مورد آن صحبت می کنم را بخواند تا درس من تحت تأثیر قرار گیرد و من در معرض خطر قرار بگیرم. علاوه بر این، مرتبا از من خواسته می‌شود که در زمینه کتاب‌ها و مقاله‌هایم که در بیشتر موارد به مقالات دیگران مربوط می‌شود، گزارشی ارائه کنم. تمرینی حتی دشوارتر، زیرا برخلاف مداخلات شفاهی که می‌تواند منجر به عدم دقت بدون پیامد شود، نظرات کتبی آثاری از خود بر جای می‌گذارند و قابل تأیید هستند."