Yāftahʹhā-yi tāzah az Īrān-i bāstān: Persiska (Farsi) 1385

والتر هینتس یکی از دانشمندان شاخص در میان ده‌ها ایران‌شناس بزرگ آلمانی است که در دو سده گذشته، پژوهش‌های بنیادین و بی‌همتایی را به جهان ایران‌شناسی عرضه داشتند. هینتس (۱۹۰۶–۱۹۹۲) ایران‌شناسی پرکار و به ویژه متخصص خط و زبان‌های ایرانی و تمدن ایلام بود. او در بسیاری از حوزه‌های مطالعات ایرانی (همچون تاریخ و تمدن هخامنشیان و ساسانیان، زرتشت‌شناسی، کتیبه‌شناسی، تاریخ صفویه و علم اوزان و مقادیر)، صاحب پژوهش‌هایی ناب و گسترده بود که در کتاب‌ها و مقاله‌های بی‌شماری از او منتشر شده‌اند. هر چند که بسیاری از این دستاوردها در میان ایرانیان به کلی ناشناخته و مهجور مانده‌ است هینتس پس از سال ۱۹۶۰ بیش از پیش به موضوعات ایران باستان علاقه یافت و تا حدود بسیار زیادی از مطالعات پیشین خود در تاریخ عصر جدید دست کشید. علاقهٔ روزافزون او از آن پس به مطالعه دربارهٔ تمدن و زبان های هخامنشیان و ایلام باستان گرائیده است. والتر هینتس با این که باستان‌شناس نبود عضو انستیتوی باستان‌شناسی آلمان نیز بود. وی شاگردان زیادی را در زمینه ایرانشناسی تربیت کرد که هر یک از آن‌ها برای روشن‌تر شدن گوشه‌ای تاریک از تاریخ این سرزمین کوشیدند، هاید ماری کخ با کتاب «از زبان داریوش» با ترجمه و بررسی گل نوشته‌های ایلامی پژوهش در تاریخ اقتصادی - اجتماعی هخامنشیان را تا حد زیادی آسان کرد. نجات گویونچ، میرکمال بنی پور، پاول لوفت، هاینتس گئورگ می‌گود نیز شاگرد هینتس بودند که پیرو مکتب «اشپولر، هینتس، رومر» بودند. اما یکی از برجسته‌ترین شاگردان هینتس دکتر پرویز رجبی است که حدود چهارده سال شاگرد وی بوده‌ است. هزاره‌های گمشده و جشن‌های ایرانی از تألیفات اوست. تا کنون کتاب «دنیای گمشده عیلام» (ترجمه فیروز فیروزنیا، ۱۳۷۱) از او به زبان فارسی منتشر شده بود. «یافته‌های تازه از ایران باستان»، «داریوش و ایرانیان»، «سفرنامه ایران» و «فرمانروایی ایلام» از جمله آثار معروف او می‌باشد.