Sharḥ-i taḥqīqī-i dīvān-i Khvājah Shams al-Dīn Muḥammad Ḥafiẓ-i Shīrāzī ( 6 jildī ): Persiska (Farsi) 1394

حافظ به‌ معنی حقیقی کلمه شاعر است و این اصلی‌ ترین نکته‌ ای است که در این شرح به آن توجه می‌ شود. شرحی که بر همه‌ ی دیوان باشد‌، نه غزل‌ ها‌: هدف شروح کامل یا ناقصی که تا‌ کنون بر دیوان حافظ نوشته شده است‌، بیشتر، شرح غزل حافظ بوده است‌ زیرا غزل‌، نوع غالب شعر حافظ است‌ و دیگر انواع شعر حافظ را تحت‌ الشّعاع قرار می‌ دهد‌، در حالی‌ که در بین مثنویات‌، دو بیتی‌ ها‌، رباعیات‌، قصیده‌ ها و قطعا‌ت و حتی فردیات حافظ‌، اشعاری هست که مظهر اعلای شعر و زیبایی‌ های شاعرانه است و غفلت از آن ها به‌ معنی فراموش‌ کردن بخشی از خلاقیت‌ های هنری حافظ است و ستمی بر خوانند‌گان شعر ا‌و. در نتیجه مؤلف بر آن شد تا شرح تحقیقی دیوان حافظ را فقط به توضیح و تبیین غزل حافظ محدود نسازد و به شرح همه‌ ی اشعار غزل و غیر غزل او نیز بپردازد تا حافظ و شعرش را بهتر بشناساند و طبعاً تفسیر و تحلیل همه‌ ی دیوان حافظ‌، به هدف عمر وی تبدیل شد و بر آن شد تا در این شرح، حتی‌ الامکان، همه‌ ی اشعار دیوان حافظ را بررسی و تحلیل کند. جلد اول: غزل ها (١٠٠-١) جلد دوم: غزل ها (٢٠٠-١٠١) جلد سوم: غزل ها (٣٠٠-٢٠١) جلد چهارم: غزل ها (٤٠٠-٣٠١) جلد پنجم: غزل ها (٤٨٦-٤٠١) جلد ششم: اشعار غیر غزل. ( بر اساس تصحیح خانلری )