Romani: Travnicka hronika, Na Drini cuprija, Gospodjica, Prokleta avlija: Serbiska 2014

U mladu jugoslovensku knjizevnost poslije Prvog svjetskog rata Ivo Andric je usao kao zapazena pjesnicka pojava zbirkama Ex Ponto i Nemiri, koje je uglavnom napisao tokom godina tamnovanja u sibenskom i mariborskom zatvoru ١٩١٤-١٩١٥, potom u vrijeme konfinacije u Zenici i Ovcarevu do ١٩١٧. i najzad tokom ljecenja u zagrebackoj Bolnici milosrdnih sestara do kraja rata i ujedinjenja juznoslovenskih naroda. Posto je u periodu izmedju dva rata, uglavnom putujuci i seljakajuci se po Evropi kao diplomata Kraljevine Jugoslavije, objavljivao samo pripovjetke, tokom Drugog svjetskog rata, u tisini svoje iznajmljene samacke sobe u Prizrenskoj ulici u Beogradu, napisao je svoja tri od ukupno cetiri romana, Travnicku hroniku (zavrsen aprila ١٩٤٢), Na Drini cupriju (zavrsen decembra ١٩٤٣) i Gospodjicu (decembra ١٩٤٣ - oktobra ١٩٤٤). Roman-novelu Prokleta avlija objavio je ١٩٥٤. godine. Za svoj cjelokupni opus Andric je ١٩٦١. godine dobio Nobelovu nagradu za knjizevnost, 'za epsku snagu', kako stoji u obrazlozenju o dodjeli nagrade, 'kojom je oblikovao motive i sudbine iz istorije svoje zemlje.