Sānsur-i maṭbūʻāt dar dawrah-i Pahlavī-i duvvum (bā tikyah bar asnād): Persiska (Farsi) 1393

در این کتاب سعی شده تبیین درستی از اسناد و مدارک دوران پهلوی دوم با موضوع «سانسور مطبوعات» ارائه و چگونگی بازنمایی سیاست‌ های اعمال شده توسط حکومت در مطبوعات آن دوران، روشن شود. سانسور مطبوعات در ایران، همزاد روزنامه در کشور است. این پدیده در ایران، همواره با قبض و بسط‌ هایی همراه بود. در زمانی که مرکز ثقل کشور در دست شاه و دربار متمرکز بود، سانسور مطبوعات، برای اجرا با مشکل چندانی رو به‌ رو نبود. هرچه این مرکز ثقل نیرومندتر بود، سانسور شدت بیش تری به خود می‌ گرفت. دوره‌ های آغازین ورود روزنامه به ایران تا انقلاب مشروطیت، دوره ی شانزده ساله حکومت رضا شاه و دوران بیست و چهار ساله ی محمدرضا شاه (از کودتای ٢٨ مرداد به بعد) از این جمله‌ هستند. اما در دوره‌ هایی که مرکز ثقل حکومت از دربار خارج و به مجلس منتقل می‌ شد و در دوره‌ های هرج و مرج و نبود حکومت مرکزی قدرتمند، عملا" هیچ محدودیت و سانسوری بر مطبوعات اعمال نمی‌ شد. دوران انقلاب مشروطه، سال‌ های جنگ جهانی اول و سال‌ های اشغال ایران در شهریور ٢٠ تا کودتای مرداد ٣٢، از آن جمله به شمار می‌ رود. در دوره ی حکومت پهلوی دوم، پدیده ی سانسور از قاعده ی ثابتی پیروی نکرد. از شهریور ٢٠ تا کودتای ٢٨ مرداد، به دلیل اشغال ایران، ضعف حکومت مرکزی و وجود نیروهای دموکراسی‌ خواه در مرکز قدرت، چندان سانسوری بر مطبوعات اعمال نمی‌ شد. پس از کودتا، سانسور شدیدی بر مطبوعات سایه افکند.