دين مهر در جهان باستان فارسی 1385

Dīn-i Mihr dar Jahān-i Bāstān

نویسنده: كنگره مهرشناسي

امتیاز:

251 SEK

4 تا 6 هفته

شومیز

251 SEK

انتخاب تعداد

اشتراک‌گذاری

لیست علاقه‌مندی‌ها

Mithra is a unique religious figure venerated across Hinduism, Zoroastrianism, and Roman Mithraism. His significance is evident in the vast geographical reach of his worship, from Britain to India, and its long duration, spanning from the 14th century BC to the present day among Persian communities in India and Zoroastrians in Iran, arguably the longest history of any deity. Despite Mithra's historical importance, scholarly research on him remains limited. The first International Congress of Mithraology Studies in 1971 marked a pivotal moment, fostering international collaboration and uniting experts from diverse disciplines. Marcel Simon's work initially suggests Mithraists imitated Christians, a claim he later softens by acknowledging similarities between the two religions' rituals while dismissing the possibility of mutual influence. This raises a critical question: are these similarities coincidental, or did one religion imitate the other? Given Mithraism's established presence (at least 300 years old, dating back to 100 BC) and widespread influence, and Christianity's nascent and persecuted status at the time, it seems improbable that Mithraism would imitate Christianity. As an English scholar observed a century ago, Mithraism, though often overlooked, played a crucial role in the development of religion and specifically in the context of Christianity. For centuries, Mithraism was the most widespread religious system in the Roman Empire, even during the early centuries of Christianity. Church Fathers considered Mithraism a major threat, and its monumental remains attest to its widespread popularity. In Britain, occupied by the Romans for three centuries during Christianity's supposed spread, numerous Mithraic monuments have been discovered, while evidence of Christianity from the same period is absent. Mithraic caves have yielded sculptures and inscriptions, such as dedications "To the best and greatest God Mithra, the invincible Lord of all times." However, after these early centuries, knowledge of Mithraism faded for a thousand years, becoming a forgotten name in Europe. Even in the 15th and 16th centuries, archaeologists misinterpreted discovered artifacts as representations of Roman gods and heroes.

میترا پدیده مذهبی یکتایی است. او در سه مذهب متفاوت هندوئیسم، زرتشت باوری و میتراییسم رومی مورد پرستش بوده است. اهمیت ایزد میترا تنها در گستره جغرافیایی پرستندگان آن، از بریتانیا تا هندوستان، نمود نمی یابد، بلکه در گسترش تقویمی پرستش او نیز هست که از سده چهاردهم پیش از زایش تا امروز را دربرمی گیرد (او هنوز در سنت پارسیان هند و زرتشتیان ایران چهره مهمی محسوب می شود.) بنابراین میترا طولانی ترین تاریخ را نسبت به هر ایزد دیگری دارد. پژوهشهای علمی درباره میترا نسبتا اندک و پژوهش های کلی درباره آن نادر بوده اند. نخستین کنگره بین المللی پژوهش های مهرشناسی که در جولای سال ۱۹۷۱ در منچستر برگزار شد، اولین تلاش برای تحقق آرمان همکاری علمی بین المللی بود که توانست برای نخستین بار کارشناسان رشته های گوناگون در این زمینه را گرد هم آورد. مارسل سیمون در مقاله خود نخست زیرکانه می‌خواهد به خواننده بقبولاند که مهرپرستان از مسیحیان تقلید کرده‌اند! و سپس چون می‌بیند چنین ادعایی سخت رسواست، تخفیف می‌دهد و شباهتهای آئین‌های دو کیش را می‌پذیرد ولی می‌گوید مجبور نیستیم آنها را متأثر از یکدیگر بدانیم!! پرسش بنیادی این است که مگر ممکن است این همه شباهت تصادفی باشد؟… راه میانه‌ای وجود ندارد و حتماً و بی‌تردید یکی از دیگری تقلید کرده است. اما کدام یک؟ آیا ممکن است دینی که دست کم ۳۰۰ سال ( از ۱۰۰ ق.م) است از ورود آن می‌گذرد و در اوج اقتدار است از دینی تقلید کند که آیین‌ها و شعایرش هنوز شکل نگرفته‌اند و بزرگان و مؤمنانی را به اتهام کُفر به قتل می‌رسانند؟ آیا مهرپرستی نیاز و حتی امکان این تقلید را داشت یا مسیحیت؟ حدود یک قرن پیش، یک پژوهنده ی انگلیسی با انصاف نوشت : «در ویرایش تازه ی دانشنامه ی بریتانیکا می بینیم که نیم صفحه درباره ی مهر نوشته شده است.شاید به نظر بیاید که می خواهم نظر شما را به دینی ناچیز در میان دین های کهن بکشانم. ولی باید بگویم که هر چند نخواهم توانست شما را به دریافت اهمیتی که این دین دارد بیدار کنم، دین مهر دینی هست و خواهد بود که نقشی جدی در تاریخ پرورش دین و بر مسیحت داشته است. کمی جستجو آشکار می کند که این دین کهن، که در زمان ما این اندازه کم از آن آگاهی داریم، در دوران چند سده در امپراطوری روم گسترده ترین دستگاه دینی بود، به سخن دیگر، در سده هایی که آن را مسیحی می خوانیم، دین مهر دربرگیرنده ترین دین در جهان غرب بود. پژوهندگان در این باره همداستان اند. برای پدران کلیسا، دین مهر خطرناک ترین خار در چشم بود و بازمانده های یادمانی آن از دوران امپراطوری روم پذیرش شگفتی آور آن را در میان مردم نشان می دهد.در خود کشور ما [ انگلستان ] که سیصد سال در دست رومیان بود، آن هم در دورا نی که فرض شده مسیحیت در سراسر امپراطوری رخنه و نفوذ داشته، هیچ یادمان و نشانی از مسیحیت به دست نیامده است، حال آن که یادمان هایی که برای بزرگداشت و ستایش مهر بر پا شده فراوان دیده می شود. در غارهای مهری، پیکرتراشی های مهر و نوشته هایی از این گونه یافت شده است : «به بهترین و بزرگ ترین خدا میترای شکست ناپذیر خداوند روزگاران» ... با این همه نشان که از دین مهر در سده های آغازین مسیحیت مانده است، هزار سال در پی آن می آید که هیچ گونه آگاهی از دین در دست نیست و چنین می نماید که نام فراموش شده ای در اروپاست. حتی در سده های پانزدهم و شانزدهم، باستان شناسان آن زمان یادمان های کشف شده ی مهری را نمایانگر خدایان و قهرمانان افسانه ای روم می پنداشتند»