جامعه‌ی حکومت‌ناپذیر: تبارشناسی لیبرالیسم اقتدارگرا فارسی 1403

Jā'miah-yi Ḥukūmat'nāpazīr: Tabār'shināsī-yi Lībirālīsm-i Iqtidār'garā

نویسنده: Grégoire Chamayou

امتیاز:

13٫03 £

4 تا 6 هفته

شومیز

13٫03 £

انتخاب تعداد

اشتراک‌گذاری

لیست علاقه‌مندی‌ها

Rebellion was in the air. Workers were on strike, students were demonstrating on campuses, discipline was breaking down. No relation of domination was left untouched - the relation between the sexes, the racial order, the hierarchies of class, relationships in families, workplaces and colleges. The upheavals of the late 1960s and early 1970s quickly spread through all sectors of social and economic life, threatening to make society ungovernable. This crisis was also the birthplace of the authoritarian liberalism which continues to cast its shadow across the world in which we now live. To ward off the threat, new arts of government were devised by elites in business-related circles, which included a war against the trade unions, the primacy of shareholder value and a dethroning of politics. The neoliberalism that thus began its triumphal march was not, however, determined by a simple 'state phobia' and a desire to free up the economy from government interference. On the contrary, the strategy for overcoming the crisis of governability consisted in an authoritarian liberalism in which the liberalization of society went hand-in-hand with new forms of power imposed from above: a 'strong state' for a 'free economy' became the new magic formula of our capitalist societies. The new arts of government devised by ruling elites are still with us today and we can understand their nature and lasting influence only by re-examining the history of the conflicts that brought them into being.

دهه‌ی 1950، روشنفکران محافظه‌کار به این باور رسیده بودند که می‌توانند پایان ایدئولوژی و انقراض تضاد طبقاتی را به همراه آن اعلام کنند. دنیل بل سال 1956 گفت «کارگر آمریکایی اهلی» شده است. مسلماً نه به واسطه‌ی انتقادهای مارکس یا فقرزندگی یا «انضباط ماشین‌ها»، بلکه به‌واسطه‌ی «جامعه مصرف‌گرا» و امکان زندگی بهتری است که به مدد دستمزد خود، دستمزد ثانویه‌ی متعلق به همسر شاغلش و تسهیلات اعتباری آسان نصیبش شده است. فکر کارگر حتی در صورت عدم رضایت از شرایط کار و با وجود فوران‌های پراکنده‌ی گاه‌وبیگاه خشم به نزاع‌طلبی منجر نمی‌شود، بلکه سمت فانتزی‌های گریزگرا مثل داشتن کارگاه مکانیکی، مرکز پرورش بوقلمون، پمپ بنزین، و کسب‌و‌کار کوچک برای خود می‌رود. همه‌چیز آرام بود اما ناگهان ورق برگشت. در ابتدا همه گیج و مبهوت بودند و نمی‌فهمیدند چه خبر است. در اینجا لازم است شگفتی عظیم و دردآوری را که جنبش‌های دهه‌ی 1960 برای کسانی که قاطعانه نسبت به افول تضاد اجتماعی در جامعه‌ی مصرف‌گرا باور داشتند، تصور کنیم. آنچه در اینجا دچار انسداد می‌شد هنر لیبرال حکومت‌داری بود که منظور نئولیبرالیسم در قدرت نیست، بلکه لیبرالیسم پوشش‌یافته به معنای شکلی از سازش ناپایدار پیونددهنده‌ی اقتصاد بازار و مداخله‌گری کِینزی است. نئولیبرالیسم را فوبیای دولت توصیف می‌کنند. درواقع، مادامی که دولت در حوزه‌ی اقتصاد لیبرال بماند، قدرت دولت را حتی به شکل اقتدارگرا به خود جذب می‌کند. نسبت به چه چیزی فوبیا دارد؟ در نمونه مربوط به موضوع بوم‌شناختی دیدیم: وحشت از مقررات‌گذاری، هزینه‌های سرمایه‌ای، ورود به امتیازات مدیریتی و پشت همه‌ی این‌ها، وحشت از جنبش‌های اجتماعی، دموکراسی در قالب جنبش و مطالبات آن که به‌درستی به‌عنوان گرایشی در تضاد با سازمان‌دهی سرمایه‌داری تولید و اولویت ارزشی که بر آن استوار است، تلقی می‌شود.