پیراهن بی درز مریم فارسی 1398

رمان فارسی. « پیراهن بی درز مریم » تجربه ی نسلی است درگیر بهبود جهان و آفرینش حماسه های بزرگ. نسلی که به دست فرومایگانی مثله شدند و عجیب برخلاف قهرمانان جهان به فراموشی سپرده می شدند، اگر نبودیم که بنویسیم شان و بنویسندشان. « این یعنی فرق داریم. یعنی آینده مان روشن است؟ نبود، واقعاً نبود. حالا که به باغچه ی خشک خانه، به اتاق های متروک، به یک قبر جوان مرگ نگاه می کنم، می بینم چقدر خاله ها و دایی هایم خوشبخت بودند که بچه هایشان یک طوری نبودند، که نمره های ریاضیاتشان خوب بود، که تالاپی از درخت می افتادند، که نقاشی هایشان گه بود، چشم چشم دو ابرو بود. حالا همه شان استاد دانشگاه، دبیر و مهندس و معمار و کوفت و هزار چیز دیگرند...»