دیوان خازن فارسی 1394

مقدمه، تصحیح و تحقیق: احمد مهدوی دامغانی در این مجموعه بسیاری از اشعار خازن مندرج و مضبوط است. در این که ابومحمد عبدالله بن احمد خازن هم شاعری توانا و هم نویسندۀ توانائی است تردیدی نیست. با وجود تعبیرات و تعریفاتی که در یتیمةُ الدَهر برای شناخت قدر و مرتبۀ خازن در شعر و نثر عرب شده است، جای تعریف و تعبیر دیگری باقی نمانده است. قطع نظر از استعداد ذاتی و حسن ذوقی خدادادی و عمق اطلاع خازن بر شعر و نثر عرب و تبحر او در حفظ لغت و استعمال «غریب» آن، اقامت چندین سالۀ او در بلاد عراق و شام (یتیمه ٣٢٦/٣) و معاشرتش با شعرا و ادبای آن سرزمین ها، او را بیشتر از دیگر شاعران دربار فخرالدوله و مجدالدوله و دستگاه صاحب بن عباد (کافی الکفاة) و ابن العباس ضبی (کافی) با سبک و طرز شعر عرب آشنا ساخت و به مهارتش در بکار بردن لغات عربی و مصطلحات از کنایات و استعارات رایج در ادبیات عرب بسیار افزود. خازن بسیار تحت تأثیر شاعر بزرگ نامدار و سهل و ممتنع گوی عرب «ابوعبادۀ بحتری» و شاعر حکیم «ابوتمام طائی» است و قصاید متعددی در استقبال از قصاید بحتری و ابی تمام سروده است و خصوصا" در تشبیب و تغزل ابتدایی آن، اقتفا بر این دو شاعر بزرگ کرده است.