دیوان غیاث الدین کججی فارسی 1395

خواجه غیاث الدین شیخ محمد کججانی، مشهور به خواجه شیخ، شیخ الاسلام تیریز به روزگار سلطان اویس و پسرش سلطان حسین جلایر (حک. ٧٥٧ - ٧٨٤ ق) بود. او که انتساب به خاندانی پرآوازه و محترم داشت، در روزگار آل چوپان و آل جلایر از نفوذ سیاسی - اجتماعی فراوانی برخوردار بود، با این وجود دانسته های ما از زندگی او اندک و محدود به بعضی اشارات تاریخی است. به روزگار دولتشاه سمرقندی دیوان خواجه شیخ، متخلص به کججی و کجج، در عراق و آذربایجان شهرت عظیم داشت، اگر چه کمتر از یک سده پس از این، بنا بر قول تقی الدین کاشانی، متروک مانده بود. اکنون تنها نسخۀ دستیاب از این دیوان، مورخ ٧٨٨ ق (روزگار حیات شاعر) و محفوظ در کتابخانۀ راشد افندی است، که سروده های متنوع فارسی و نیز چهارده دو بیتی فهلوی (به زبان آذری) را دربرمی گیرد. مصححان با فراهم آوردن نسخۀ یاد شده در تصحیح این دیوان و نیز واکاوی احوال شیخ کججانی کوشیده اند. مقدمه، تصحیح و تعلیقات: مسعود راستی پور / احسان پورابریشم