Dabbah-yi Tārīkh: Persian 1402

تاریخ کشور ایران تا امروز توسط تاریخ‌نگاران بسیاری روایت شده که هرکدام از آن‌ها به بخشی از این تاریخ طویل و غنی نسبت سایر قسمت‌های آن، علاقه بیشتر نشان داده و بر روی آن متمرکز بوده‌اند. علاوه بر این، هر کدام از این مورخان پژوهشگران نامدار با قلم و سبکی مخصوص به خود تاریخ پربار این سرزمین کهن و پهناور را به رشته تحریر درآورده، به جنبه‌های گوناگون آن پرداخته و آثار ارزشمندی در این زمینه تألیف نموده‌اند. در این میان اما آن بعد از تاریخ ایران که از دیدگان مغفول مانده و توجه افراد بسیار اندکی به آن جلب شده است، جنبه طنز تاریخ این کشور است. اما با وجود تعداد کم آنها، برخی از نویسندگان تلاش کرده‌اند تا وقایع متنوع و مهم تاریخ این کشور را با زبانی طنز و نمکین روایت نموده و آثار جذابی با این موضوع پدید آورده‌اند. کتاب «دبه تاریخ» اثر عبدالله مقدمی، نویسنده، روزنامه‌نگار و طنزپرداز ایرانی، یکی از بهترین آثار به نگارش درآمده در این حوزه است. کتاب «دبه تاریخ» نگاهی طنزآمیز به تاریخ زندگی ایرانی‌ها از عصر حجر تا دوره قجر است. تاریخ برخلاف قیافه جدی و حق‌به‌جانبی که دارد، پر است از سوتی‌ها و قصه‌های طنزآمیز شاهان بی‌لیاقت و وزیران خائنی که یک‌شبه مملکتی را به باد داده و تمام مردم یک کشور را به خنده‌دارترین شکل ممکن، به خاک سیاه نشانده‌اند. نویسنده این کتاب هم گشته و قصه‌های طنزآمیز تاریخ را جمع کرده و توی یک دبه ریخته و درش را هم سفت بسته. بعضی وقت‌ها هم وسط گفتن تاریخ، یک نوجوان سمج را انداخته به جان پادشاهان تاج‌دار تا توی فضای مجازی با آن‌ها مصاحبه‌های چالشی کند و دمار از روزگار رفته‌شان دربیاورد. مطالعه این کتاب، به دلیل محتوای طنز و درعین‌حال تفکر برانگیزی که دارد و همچنین نثر شیرین و روانش، بسیار لذت‌بخش بوده و تجربه‌ای به‌یادماندنی را برای خوانندگانش به ارمغان می‌آورد.