Lumaḥāt fi Sharḥ-i Al-Lu'ama'āt: Persian 1401

شارح لمحات در شرح خود از منابع اصیل و متنوع زیادی بهره برده است. از جمله منابعی چون؛ فتوحات المكیه، فصوص الحکم، مفاتیح الغیب، نکوک، اعجازالیان، شرح فصوص جندی، منتهی المدارک، مشارق الدراری، رسائل قیصری، و... همچنین او در استشهادات شعری خود از کتب عارفان بزرگ چون؛ حدیقه الحقیقه سنایی، دیوان ابن فارض، رباعیات باباافضل کاشانی، مجموعه آثار عطار، رباعیات ابوسعید، دیوان اوحدالدین کرمانی، دیوان حلاج، و استفاده کرده است. استفاده از این منابع اهمیت و وزانت این شرح را دو چندان کرده است. شارح به گونه ای هنرمندانه در نکته به نکته شرح از این منابع استفاده کرده است به طوری که در اثنای خواندن کتاب خستگی و ملالتی به خواننده دست نخواهد داد. دیگر ویژگی لمحات آن است که به کلمات دیگران یا شروح دیگر نظر داشته و شارح در آن به نقاط قوت و ضعف شارحان و مفسران دیگر اشارت کرده، به نقد و بررسی آنها پرداخته است.