Tadā'ī-yi Āzād: Persian 1402

دکتر کریس، با مطالعه‌ی تداعی‌های بیمار در روانکاوی، شرحی بسیار واضح و‌درخشان از تکنیک روانکاوی به‌دست می‌دهد. وی از تجربه‌ی مفصّل خود در مقام روانکاو و روان‌درمانگر بهره می‌گیرد تا اثرات دیدگاه‌های تازه پیرامون تحوّل ذهنی، تعارض روانی، انتقال و انتقال متقابل را بر تکنیک نشان دهد. کتاب، با نثری زیبا و مثال‌های بالینی غنی، متنی فوق‌العاده و درواقع کم‌نظیر برای تمامی کارورزان روانکاوی و روان‌درمانی است. جوزف سندلر، استاد بازنشسته‌ی روانکاوی، کالج دانشگاهی لندن کریس مفهوم تداعی آزاد (این مفهومِ محوری در تکنیک روانکاوی از ابتدای حیاتش) را دریافته است و تنزّل تدریجی آن را، از جایگاه رفیع اولیه‌اش در مقام یگانه روش تحقیق روانکاوانه‌ی ما، طی یک قرن توسعه‌ی نظری و بالینی، تشریح می‌کند. وی سپس، در بازخوانی جامع معاصر خود، به‌شکلی درخشان، چراغی چندوجهی را روشن می‌کند که، با احیای تمرکز بر تداعی آزاد با تمامی افت‌وخیز‌آن، بر داده‌های روانکاوی و بر سازه‌های نظری برساخته از آن داده‌ها پرتو می‌افکند. تمامی روانکاوانی که دل‌مشغولِ تأثیرات متقابل هماره پویای داده‌های ما و روشمان برای استخراج آن‌ها و نظریه‌هایی که به‌واسطه‌ی آن‌ها برمی‌سازیم یا تصدیق می‌کنیم‌ هستند بایستی این کتاب را بخوانند. و به‌راستی کدام‌یک از ما بدین‌سان دل‌مشغول نیستیم؟ رابرت اِس میلرستاین، رئیس انجمن بین‌المللی روانکاوی، در سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۹