Tanʹbāragī dar ʻaṣr-i Ṣafavīyyah: Persian 1398

اینکه فرهنگ حاکمی در اذهان عمومی وجود داشته باشد که بتواند تن آدمی، اعم از زنانه یا مردانه یا مردانۀ معزول شده از جنسیّتش، را از سنین کودکی، نوجوانی یا جوانی، به منزلۀ کالایی در جهت مقاصد شهوانی درک کند، و آن را به همان مقصود پرورش دهد و در آن دستکاری کند؛ گریزی از این واقعیت نیست که این نحوۀ دیده شدگی به معنای قطعیتِ تأثیرپذیری از ساختاری است که آن «نحوۀ ادراک» را بدان صورت رقم زده و پدیدار ساخته است... در هر عصر از دوران زندگی بشر جوامع انسانی دارای چهار بعد اساسی یعنی: بعد خویشاوندی، بعد سیاسی، بعد اقتصادی و بعد دینی بوده و هر یک از این ابعاد در اشکال مختلف نمود پیدا کرده اند. در اثر حاضر به دو حوزه سیاست و خویشاوندی (به تعبیر دقیق تر روابط جنسی) و تقاطع مشخص آن ها در اصفهان دوران صفویه پرداخته شده و با بهره گیری از اسناد و مدارک معتبر واکنش های میان این دو حوزه و شرایط اجتماعی آن عصر روشن گشته است. نویسنده با رویکردی پدیدار شناسانه نشان داده که چگونه سازوکارهای ثروت اندوزی و لذت جنسی در دوران فروپاشی نظام سیاسی و اجتماعی به هم پیوند خورده و در حقیقت اثری را شکل داده که می توان آن را در حوزه تاریخ فرهنگی بدن طبقه بندی کرد.