Kalīd-i Rawḥānī va chand dāstān-i ṭanz-i dīgar-i ānchanānī!: Persian 1400

در قدیم و ندیم با اینکه امکانات زیاد نبود! اما مادر بزرگ زیاد بود. الان با اینکه امکانات بیشتر است، خیلی کم به سن مادربزرگی می‌رسند؛ ولی چه می‌توان کرد که اعصاب‌ها خراب‌ست، برای چی این‌قدر دکتر روان‌شناس و روان‌پزشک زیاد شده است؟ در قدیم مگر از این چیزها داشتیم؟… یک دعانویسی بود که همزمان همه کارهای مربوط به روح و روان آدم‌ها را انجام می‌داد. اگر نیاز مبرم بود. هم روح احضار می‌کرد، هم در مواقعی که آنتن می‌داد با اجنه ارتباط می‌گرفت. خلاصه هر جور بود تلاش می‌کرد مشکل چاکراه‌های شما را حل کند و به شما انرژی مثبت بدهد تا از آسمان برای شما طلا بریزد. آن زمان چون شماره‌ حساب یا کارت بانکی مشخصی نداشتید، همین جوری روی سر شما می‌ریخت و فقط باید خم می‌شدید جمع می‌کردید، خوشبختی در این حد بود، در عین حال باز مردم احساس نیاز می‌کردند و بیشتر می‌خواستند. فروغ عزیز می‌گفت: « اگر به خانه من آمدی، برای من / ای مهربان/ چراغ بیاور/ و یک دریچه که از آن/ به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم…» الان منتهی اوضاع اقتصادی جوری شده که اگر حواست نباشد؛ هم چراغت را توبیخ می‌کنند و می‌برند، هم دریچه دیوار منزل را! …