Qaṣṣahʹkhavānān dar tārīkh-i Islām va Īrān: Persian 1400

این کتاب مروری است بر مقوله قصه خوانی، ابعاد و تطور آن در تاریخ اسلام و ایران که در چهارده فصل سامان یافته است .مولف اذعان می‌دارد: "جریان قصه خوانی در اسلام از زمان خلیفه دوم با مقاصد فرهنگی آغاز و در زمان معاویه با مقاصد سیاسی ادامه یافت. قصه خوانی در اسلام با موافقان و مخالفان بسیاری همراه بود ... قصه خوانی در ایران پیش از اسلام و پس از آن رواج فراوان داشت و با برخی جریانات نظیر صوفی‌گری و درویشی آمیخته گردید. در دوره صفوی و با قدرت یافتن شیعیان، برخورد با قصه خوانان و قصه خوانی آغاز گردید و این برخورد از سوی محققان و علمایی چون کرکی، میرداماد و مجلسی ادامه یافت". مخاطبان در این اثر مباحثی از این دست را مطالعه خواهند کرد: منابع شناخت قصه خوانان، معنای قصه و پیشینه آن در جاهلیت، رسول خدا (ص) و قصه خوانی، پیدایش قصه خوانی در میان مسلمانان، خلفا و قصه خوانی، قصه‌گویی در مصر و شام، قصه خوانی و تصوف، دیدگاه تابعان و محدثان درباره قصه خوانی، امامان شیعه (ع) و قصه خوانی، احوال و اطوار و آداب قصه خوانان و قصه خوانی در دوره صفوی .در پایان کتاب سه رساله درباره ی ابومسلم و ابومسلم نامه خوانی تشریح شده است.