Gharb va ravāyat-i sīyāsī-i ān: Persian 1400

مفهوم غرب از دیرباز موضوع و مضمون دائمی برداشت ها و روایت پردازی های متنوعی بوده و سنت روایتگری آن بر سرشت و سرنوشت جهان غرب اثر نهاده است. روایت سیاسی غرب مدرن اما نهادینه ترین صورت بنای مفهومی و مهم ترین تکاپوی هویت سازی این حوزه جغرافیایی به شمار می آید که سرانجام در چارچوب یك منظومه ایدئولوژیک و ژئوپولتیک در سده بیستم جلوه عینی یافت. با پایان جنگ سرد و دگردیسی های دوران ساز پس از آن، مفهوم غرب به تدریج از « مولفه انحصاری » به یکی از عناصر هویتی اروپا و آمریکا تقلیل یافته و از بسامد و کاربرد آن در ادبیات سیاسی و گفتارهای رسانه ای دو سوی اقیانوس اطلس کاسته شد. بدین سان با پایان یك دوران و فرجام یك روایت، غرب سیاسی و تقدیر تاریخی آن به سخن روز و موضوع مناظره های دامنه دار تبدیل گردید. پرسش از افق سیاسی غرب در این چشم انداز دیگر تنها دغدغه بین غربی نیست بلکه پرسشی جهانی است و اهمیت تاریخی دارد. پژوهش پیش رو به واکاوی تبار تاریخی و چرخش های مفهومی غرب در جهان های اروپایی و آمریکایی و بازخوانی فرایندهای آغاز و انجام روایت سیاسی آن می پردازد.