Māndan dar vaqt-i i ̤zāfah: Persian 1399

رمان فارسی. ماندن در وقت اضافه رمانی شکل یافته در بستر واقعیت و خیال در پی آن است که تصویری از زن نویسنده در زمان حاضر در وضعیت مدرن به دست دهد. تصویری که ریشه در واقعیت دارد. مرز های حیات این زن چه گونه ترسیم می شود؟ دغدغه های او چگونه دستخوش تحولات قرار می گیرد. و در سایه چه بازی هایی می تواند خود را به کام نابودی یا کامروایی بکشاند. مسئله مهم اراده و انتخاب است. دشواری های زیستی سارا بارها به مخاطب یاد آوری می کند که دیگر گونه زیستن تاوانی سنگین دارد. او مورد قضاوت قرار می گیرد. و همچنان به راهی ادامه می دهد که تنها راه زیستن برای او رقم می زند. گویی از سارا جز نوشتن کاری برنمی آید. او کلمه را تنها پناهگاه خود می داند. و برای پناه گرفتن در سایه کلمه بهایی که می پردازد اندک نیست، اما لذت بخش است. سارا یک تنه مانند تیم فوتبالی بازی می کند که در وقت اضافه باید سرنوشت خود را تعیین کند. مسئله شاید برد و باخت نباشد. اما نفس بازی کردن تا آخرین دقایق اهمیت دارد. برای چنین زنی نشستن و نبودن و نماندن معنایی ندارد. او فقط می دود. و کسی باید سوت پایان بازی را بزند