Mākārunī-i haft rang: Persian 1399

رمان فارسی. مزه­ ی خون را حس می­ کردم. شور بود. خیلی شور. اما جالب بود که قصد نداشتم دست از لیس زدن خون بردارم. تمام تلاشم را می­ کردم که پنجه­ هایم تمیز تمیز شوند. انگار صحنه، مدام برایم تکرار می ‌شد: دو ماشین از رو به رو به سمت من می­ آمدند. سرعت شان آن قدر زیاد نبود که متوجه من نشوند. آخر این جور اتفاقات معمولا زمانی می­ افتد که سرعت بالا باشد. ماشین جلویی، مرا نادیده گرفت. آمد جلو. همین طور می­ آمد جلو و مرا نادیده می­ گرفت. آن قدر نادیده گرفت که چراغ های جلویش در نزدیکی چشمان من قرار گرفت. صدایی آمد. ضربه ­ای به من وارد شد. به زمین افتادم. بعد از شنیدن صدای ضربه، صاحب ماشین اول جیغ زد. جیغی که به شدت دخترانه بود. دختری که دهانش را نمی بست و درد پاهایم را بیش تر می ‌کرد...