Ghūl-i madfūn: Persian 1394

«غول مدفون» داستانی فانتزی است، اما با وجود غول و پری و مه اسرارآمیز، روایت اثر زمینی، آشنا و واقع‌ گرایانه است. ایشیگورو در «غول مدفون» سبک روایی واقع‌ گرایانه‌ «بازمانده‌ روز» و علمی ـ تخیلی «ویران‌ شهری هرگز رهایم مکن» را استادانه در هم آمیخته و جهانی جدید خلق کرده است. دو قهرمان داستان، آکسل و بئاتریس، زوج کهن‌ سالی هستند که برای یافتن پسر گمشده‌ شان راهی سفر می‌ شوند. این سفر در انگلستان باستان رخ می‌ دهد، زمانی‌ که ساکسون‌ ها و بریتون‌ ها پس از جنگی خانمان‌ سوز در صلحی شکننده روزگار می‌ گذرانند، صلحی که بر اثر فراموشی همه‌ گیر ایجاد شده. فراموشی به‌ شکل مه در کل سرزمین پخش شده، مهی که نتیجه‌ ی نفس کوئریگِ اژدهاست و خاطره‌ ی جنگ، عشق و نفرت، و خون‌ خواهی را از یاد مردم برده است. غول مدفون همان رازی است که آرام‌ آرام گشوده و به نتیجه‌ ای نامنتظره ختم می‌ شود. در آخر، هیبت غول به‌ کل جلوی چشم‌ مان قرار می‌ گیرد، عظمتش را درک می‌ کنیم و می‌ فهمیم اصلاً برای چه در ابتدا دفن شده است. شیوه‌ ی بازگویی این راز اوج هنر ایشیگورو در خلق جهانی شناور است و در نهایت خواننده با پرسش اصلی رو به‌ رو می‌ شود: آیا باید گذشته را فراموش کرد تا به آرامش رسید؟ در رمان ایشیگورو نیز مانند خود زندگی عشق بر همه‌ چیز چیره می‌ شود، الا مرگ. (برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات سال ٢٠١٧)