Nishānahshināsī-i tiʻātr va dirām: Persian 1394

تئاتر يكی از غنی ترين و پيچيده ترين شكل های ارتباط است. برای نشانه شناسان، تئاتر هم آزمايشگاهی آرمانی است - زيرا در عمل همه ی حالات دلالت و رمزگان های ارتباطی در آن دخيل اند - و هم عرصه ای است كه بسياری از مسائل بنيادی تحليل نشانه شناختی را می توان در آن پي گرفت. اين كتاب كه در دنيای انگليسی زبان نخستين كتاب جامع نشانه شناسی تئاتر و درام است، سير رويكردهای نشانه شناختی اجرای تئاتری را از تخيل ساختگرايان مكتب پراگ از نشانه ی تئاتری در دهه ی ١٩٣٠ تا نظريه های جاری در باب رمزگان، متن و گفتمان دنبال می كند. پس از ارائه الگويی از ارتباط تئاتری و بررسی عرصه های مختلف از جمله نشانه شناسی حركات، روابط مكانی، قراردادهای تئاتری، دريافت مخاطب و غيره، مؤلف، توجه ما را به ساختار و «منطق» درام و تحليل گفتمان دراماتيك جلب و رويكردی تازه به نشانه شناسی تئاتر ارائه می كند؛ او معتقد است كه متون دراماتيك را بايد به روش ويژه ای تقطيع كرد، و به اين ترتيب نوعي «درام شناسی» به دست می آيد كه صرفاً اقتباس از روايت شناسی يا بوطيقای ادبی به مفهوم عام آن نيست. «كر الام» در دانشگاه فلورانس استاد زبان انگليسی است.