Insān, zihn ast va dīgar hīch: Persian 1393

انسانی که خودشناسی نکرده باشد تسلیم جبر درونی است. به وضعیت خود آگاه نیست. آگاهی ابتدای بیداری و حرکت به سمت اختیار و انتخاب است. تصمیم گیری هایش از فیلتر گذشته یعنی کمبودها؛ گرایش های عصبی، عقده ها، جاه طلبی ها، طمع ورزی ها، و توهم ها؛ انتظارات و توقعات و از همه مهم تر ترس ها و اضطراب ها می گذارد . وقتی آدمی نسبت به این عوامل بیدار می شود، تازه می فهمد که در چه چارچوب هایی زندانی بوده است و در چه کابوس هایی به سر می برده است. اکنون می تواند پا به عرصه زندگی و رفتار اختیاری بگذارد. یعنی انتخابی بکند که منشأاش بیداری و هوشیاری است. آن هم نه به سادگی. چرا که ذهن محصول گذشته است. همچنان بازی درمی آورد و ما را هم بازی می دهد. ذهن چیزی نزدیک به سی سال چهل سال پنجاه سال شکل نهایی خود را پیدا کرده است. دگرگونی و دگردیسی در ساختار ذهن و حتی مغز کار آسانی نیست، ولی ممکن است. شناخت و بیداری و هوشیاری نسبت به فیلتر های ذهنی می تواند کاری بکند. این درست به نگاه ما به زندگی بستگی خواهد داشت. شستشوی ذهنی و وارد شدن در عرصه روشنایی و بیداری نیاز به تغییر نگاه ما به زندگی دارد.