Tārīkh-i falsafah-i Islāmī az āghāz tā imrūz: Persian 1394

فلسفه اسلامی که تقریبا" با فیلسوف مسلمان عرب ‏زبان، الکندی (٢٥٢ ـ ١٨٥ ه.ق.) آغاز می ‏شود، تا کنون علی‏ رغم فراز و نشیب هایش به صورت یک جریان فکری زنده تداوم یافته است. می‏ توان گفت فیلسوفان مسلمان با این که در آثار فلسفی خود به نظریات فیلسوفان پیش از خود نیز توجه داشته و آرای آن ها را در کتاب هایشان نقل و نقد کرده ‏اند، اعتنایی به «تاریخ فلسفه» به‏ معنی امروزی آن نداشته و اگر احیانا" در این ‏باره مطلبی نوشته‏ اند، شرح احوال و زندگانی و آرای متفرقه فیلسوفان بوده است تا سیر تاریخی نظریات و نظام های فلسفی. در قرن اخیر، بعد از برخی تحقیقات مستشرقان در باب فلسفه اسلامی، کم‏ کم روی ‏آورد تاریخی به فلسفه اسلامی و تاریخ فلسفه اسلامی‏ نویسی باب شد و کسانی چون ماجد فخری یا هانری کوربن به‏ تنهایی، و کسانی همچون میان ‏محمّد شریف در رأس یک گروه، به نگارش کتاب هایی در این باب پرداختند. اما باید گفت کم تر کتابی به جامعیت، دقت، و عمقِ کتاب تاریخ فلسفه اسلامی می‏ رسد.