Nishānahshināsī-i farhangī-i tārīkh-i adabīyyāt va tiʻātr-i Īrān (1300 - 1330): Persian 1393

کتاب حاضر می کوشد از منظری میان رشته‌ ای به مطالعه ی بخشی از تاریخ ادبیات و تئاتر در ابتدای قرن ١٤ هجری شمسی بپردازد. برای این منظور نظریه یوری لوتمان در مکتب نشانه‌ شناسی فرهنگی مسکو - تارتو برگزیده شده‌ است. نگاه خاص کتاب در ذیل این مکتب مطالعه ترجمه فرهنگی در دوره تاریخی یاد شده‌ است. ترجمه فرهنگی از عباراتی است که در واژه‌ نامه‌ های نشانه‌ شناسی مکتب مسکو - تارتو تعریف شده و می‌ کوشد با تعریف سپهر فرهنگی هر دوران و ارائه تعریف خود ویژه از فرهنگ در نشانه‌ شناسی فرهنگی بستری را پدید آورد تا نشان دهد گفت و گو میان فرهنگ‌ های مختلف چگونه رخ می‌ دهد. کتاب حاضر ابتدا به ترسیم این سپهر پرداخته و در ادامه نقش این سپهر را در عرصه‌ های مختلف ترجمه فرهنگی تئاتر و ادبیات به بحث می‌ نشیند. در این پژوهش با استناد به اسناد موجود نشان داده می‌ شود که رضا پهلوی با سیستم فرهنگ مرکز محور به انقباض فرهنگی دست زده و محمدرضا پهلوی در ٧ سال نخست می‌ کوشد تا به انبساط فرهنگی دست یابد که این نگاه بعد از ترور وی در سال ١٣٢٧ مخدوش می‌ شود. در ادامه دو اثر از رفیع حالتی و معزالدیوان فکری از منظر کاربردی با روش ارائه شده در نشانه‌ شناسی فرهنگی تحلیل می‌ شود. طبیعی است که این منظر می‌ تواند خوانش‌ های تازه‌ ای را از تاریخ هنری به‌ صورت بومی ارائه نماید.