Shupinhāvir: Persian 1393

پاتریک گاردینر، فیلسوف انگلیسی، با انجام پژوهشی انتقادی در فلسفه شوپنهاور هم به خواننده ی عمومی کمک شایانی کرده است و هم به فلاسفه‌ ی حرفه‌ ای. گاردینر نویسنده پرکاری نبود و شهرتش بیشتر به خاطر تحقیقاتش درباره ی شوپنهاور و کرکه‌ گور بود. تا این‌ که کتاب «شوپنهاور» او در ١٩٦٨ منتشر شد، یعنی زمانی که فلسفه ی شوپنهاور از مدت‌ ها قبل چنان در ورطه ی فراموشی افتاده بود که در دنیای انگلیسی زبان دیگر کسی آثارش را نمی‌ خواند و همه او را فیلسوفی درجه چندم می‌ دانستند. بی‌ اعتمادی ریشه‌ دار به متافیزیک او به این فرض غلط انجامیده که مطلب فلسفی مهمی وجود ندارد که بتوان از او آموخت. گاردینر این برداشت سطحی را تصحیح می‌ کند و نشان می‌ دهد که حتی اغراق‌ های شوپنهاور هم اغلب برآمده از بینش‌ های دقیق فلسفی هستند. به‌ خصوص ستایشگران ویتگنشتاین شگفت‌ زده خواهند شد از این‌ که ببینند اندیشه‌ ی او تا چه پایه متأثر از اندیشه ی شوپنهاور بوده است.