Vīgtinishtāyn: dīdgāhī dīnī: Persian 1383

کتاب حاضر را "نورمن ملکوم" فیلسوف و یکی از دوستان نزدیک ویتگنشتاین در سال 1990 و با انگیزه تفسیر این جمله از ویتگنشتاین که "من نمی‌توانم مسائل را از نظر‌گاه دینی نگاه نکنم" نوشت. "بر مبنای این تفسیر منظور ویتگنشتاین از مسائل، انواع فلسفی آن بوده است که در کتاب پژوهش‌های فلسفی با حیرت‌ها و آشفتگی‌های ناشی از آن درگیر شده بود. در بخش دیگری از کتاب، مالکوم به توصیف ویژگی‌های باور دینی از نگاه ویتگنشتاین می‌پردازد". بخش پایانی کتاب به نقد بررسی "پیتر وینچ" از تفسیر مالکوم اختصاص دارد. مالکوم در بخشی از کتاب خویش چنین می‌گوید: "ویتگنشتاین اندیشه‌های دینی بسیاری داشته است. اما اندیشه‌های دینی او در زمینه‌ای که مفصلا به مسائل فلسفی پرداخته است، ظاهر نشده‌اند. پس به نظر می‌آید هنگامی که از نگریستن به مسائل فلسفی از نظرگاه دینی سخن می‌گوید، منظورش این نیست که آنها را به مثابه مسائل دینی در نظر می‌گیرد، بلکه منظور این است که مناسبت یا مناسبت‌هایی میان اندیشه او درباره فلسفه با آن چه مشخصه اندیشه دینی می‌باشد وجود دارد".