Risalah dar 'ilm-i mūsīqī: tarjumah al-advar fī al-mūsīqī: Persian 1400

بی‌شک صفی‌الدین عبدالمؤمن ‌بن یوسف ‌بن فاخر الاموی البغدادی، نقشی مانا و پایدار در تاریخ موسیقی سرزمین‌های دوره اسلامی بالاخص ایران دارد و بی‌مناسبت نخواهد بود که پیداییِ چون اوئی را چونان مؤسس، بنیانگذار و نقطه عطفی بدانیم که به وساطت تألیف دو اثر گرانقدر الادوار فی‌الموسیقی و الرساله الشرفیه فی ‌النسب التألیفه مهر و نشان خود را بر اخلاف خود تا به امروز بر جبین طرب‌دوستان نغمه‌پرداز بر جای گذاشته است. رساله ادوار در نسخه‌های مختلف با نام‌هایی چون «الادوار و ایقاع»، «الادوار فی معرفة النغم و نسبت ابعاد و ادوار ایقاع»، «الادوار فی معرفتة النغم و الاوتار»، «مختصر فی معرفة النغم»، «الادوار فی الموسیقی» نامیده شده است. در اهمیت کتاب ادوار همین بس که بزرگان و دانشوران بعد از او اساس تدریس و شالودۀ تألیفات و تفاسیر خود را بر پایه این کتاب بنا نهاده‌اند. رسالۀ حاضر را مترجم به درخواست شیخ ابواسحاق اینجو از عربی به پارسی برگردانده است.