Kitāb-i man va dīgarī: Persian 1387

کتاب شامل 18 مقاله است که 8 مورد آن تألیف جناب اخوت و 10 مورد آن ترجمه می باشد. در حقیقت کتاب از سه بخش تشکیل شده است: "ساحت های من و دیگری"، " آیا نویسنده وجود دارد؟" و "چه کسی شکسپیر را نوشت؟" در بخش اول از خودهای متفاوت نویسنده و القاب او صحبت کرده است. در مورد مواقعی که ناخواسته اسم یا چهره ما شبیه کس دیگری است، در مورد نویسندگانی که با اسم های مستعار کتاب نوشتند و ارتباط اسم و شخصیت. در این بخش از گرترود استاین صحبت می شود که از زبان هم خانه اش آلیس بی. تکلاس کتابی نوشت، از نام های مستعار رومن گاری، در مورد عباس عبدی سیاست مدار و عباس عبدی نویسنده که فوق العاده هم جذاب نوشته شده و در مورد انسان و تصویرش در آینه. در بخش دوم در مورد شخصیت های معروف داستانی و تفاوت آن ها با شخصیت های انسانی صحبت می کند و این که این شخصیت ها تا چه حد نشان دهنده نویسنده ها می باشند. در این فصل مقالاتی مانند آیا نویسنده وجود دارد از جویس کارول و افسون جزئی در دن کیشوت از بورخس ترجمه شده اند. در بخش سوم به شکسپیر می پردازد و مکتب های مختلفی که در مورد هویت این فرد وجود دارد. این که شکسپیر واقعا که بوده و آثاری مانند هملت و مکبث را چه کسی نوشته است. ظاهرا این موضوع باعث جدال بزرگی در دنیاست. فردی که با هویت ویلیام شکسپیر وجود دارد کاسبی خسیس است که بازیگر نیز می باشد و امضاهای به جا مانده از او بسیار خام و ناپخته اند. از شکسپیر چند تصویر هست که تفاوت های زیادی با هم دارند و ... بسیاری از افراد معتقدند که شکسپیر در حقیقت نام مستعاری برای فرانسیس بیکن بوده است !!!!