Lahastānīyān va Īrān: Persian 1386

لهستان و ایران گذشته از روابط فرهنگی دیرپا، تجربیات و تاریخ مشابهی نیز داشته‌اند. هر دو کشور در همسایگی دو قدرت بزرگ روسیه و عثمانی بوده و هر دو، از این قدرت‌ها زخم خورد بودند. بنابراین دست‌ یاری به سوی یکدیگر دراز کردند. روابط دو کشور تا زمان جنگ جهانی دوم نیز پابرجا بود. در زمان جنگ جهانی دوم عده‌ی زیادی از آوارگان لهستانی وارد مرزهای ایران شدند. شاید پس از کوچ بزرگ ارامنه در روزگار شاه‌ عباس؛ که 350 هزار نفر از شهروندان ارمنستان به ایران آمدند و در حوالی اصفهان، جلفای نو را بنیاد کردند، ورود لهستانیان از مرزهای شمالی به ایران، بزرگ‌ترین برخورد ایرانیان با غیر ایرانیان در خاک ایران بود؛ غیر ایرانیانی که به عنوان پناهنده به ایران وارد شده و باعث گسترش روابط بازرگانی، فرهنگ و حتی سیاسی دو کشور گردیدند. کتاب حاضر بازنویسی دو سخنرانی از نگارنده در دفتر مطالعات سیاسی و بین‌ المللی وزارت امور خارجه‌ی جمهوری اسلامی ایران تحت این عناوین است: مهاجرین جنگی اروپایی در ایران (سمینار ایران و جنگ جهانی دوم، 3 مهر 1378) و لهستانیان ایران: دو فرهنگ، یک گفت‌ و گو (سمینار گفت‌ و گوی تمدن‌ها: ایران و لهستان، 8 مهر 1382).