Tārīkhchah-i āvāshanāsī va sahm-i Īrānīyān: Persian 1388

آواشناسی عمدتا در چارچوب مطالعه ی زبان بررسی شده است. به این سبب دستاوردهای آواشناسی در این کتاب از میان آثاری که درباره مسائل کلی زبان است استخراج و با تسلسلی تاریخی عرضه شده است. محدوده ی زمانی آثار از حدود شش قرن قبل از میلاد تا قرن پانزدهم میلادی است. نویسنده سعی کرده داور عادلی باشد و سهم واقعی دانشمندان ایرانی را در آواشناسی مشخص کند نه آنکه دانشمندان هموطنش را از سر احساس در بهترین جای یک قصه ی علمی تخیلی قرار دهد. در این کتاب آثار و بقایای آواشناسی از خرابه های هند و یونان و روم و سرزمین های اسلامی جمع شده و در بافت اجتماعی دیاری که دانشمندان در آن به بررسی این علم پرداخته اند عرضه شده است. مخاطبان این کتاب هم زبان شناسان و هم کسانی اند که مشتاق اند رد پای اجدادشان را در تاریخ علوم پیدا کنند و از دانش و اندوه نگفتنی آنها قصه هایی برای شبهای دراز بسازند.