Khātūn-i khāṭarah: Persian 1399

شگفتا که زندگی سفری اســت که بی‌خواست آدمی آغاز می‌شود و بی‌اجازۀ او هم ناگهان پایان می‌یابد. ذات زندگی، ماهیتی اجباری و حیرت‌انگیز دارد. زندگی، «اجباری» است که «آزادی» از آن می‌زاید. در نگاهی فراخ، زندگی انسان، فرآشدی از «نهانِ جان» به «عیانِ جهان» است. او مسافری است که از عدم راه افتاده و چندی در «مقامِ خاک» درنگ می‌کند و آنگاه تا جایی که «در وَهْم هم ناید» سفرش تداوم می‌یابد … کتاب حاضر گزارشی گذرا از «تأملات خودکاوانه» نویسنده در سفر به آرامگاه کسی است که بخشی از نگاه اصلی او را به خود و جهان می‌سازد. نویسنده کتاب، رویکرد «خاطره‌نویسی تعلیمی» را در گزارش این سفر برگزیده تا شاید برای خواهندگان کمال، امکان نوعی خودشناسی را فراهم آورد. می‌توان گفت مخاطبان اصلی کتاب آنانی هستند که می‌خواهند فراتر از ُمدباز‌ی‌ها، ساده‌سازی‌ها و سطحی‌نگری‌های متداول، به شناخت واقعی‌تری از خود بر پایۀ مستندات رسیده از مولانا دست یابند. هدف اصلی این گزارش، مولاناشناسی تاریخی و انفسی است نه فقط گزارشی از آنچه نگارنده در سفر دیده و شنیده است.