Ishārāt va tanbīhāt-i Ibn-i Sīna ( 2 jildī ): Persian 1400

الاشارات و التنبیهات اثری از ابن سینا (428 - 370 ق.) فیلسوف و دانشمند و پزشک ایرانی، به زبان عربی در منطق و فلسفه است که برخلاف «شفا» (در فلسفه) و «قانون» (در طب) کم حجم است و از قدیم آن را «صغیر الحجم و کثیر العلم و الفایده» وصف کرده‌ اند و از همین رو کتاب درسی شده است. بسیاری از مطالب که در آثار دیگر ابن سینا آمده در اشارات یا نیامده یا به صورت رمز و اشاره آمده است و فشردگی مطالب و طبیعت موضوع آن و تعهد مؤلف در اختیار زبانی فخیم، آن را دشوار و محتاج شرح و بیان استاد ساخته است؛ چنان که خود ابن سینا تیزهوشی و اهلیت را جزو شرایط فهم این کتاب برمی‌شمارد. اشارات در سه بخش مستقل تنظیم شده است: منطق، حکمت طبیعی و حکمت الهی؛ امّا شاید بتوان کتاب را در واقع متشکّل از چهار بخش، و بخش چهارم را بحث مستقلی در عرفان و تصوّف دانست که در هیچ یک از آثار دیگر ابن سینا نظیر و مشابه ندارد و می‌توان آن را نمودار تحوّلی در نگرش و بینش ابن سینا تلقی کرد.