Munsha’āt-i ʻAbd al-Lāh-i Murvārīd: Persian 1398

شهاب‌ الدین عبدالله مروارید کرمانی هروی (٨٦٥-٩٢٢ ق) از منشیان، دبیران، خوش‌ نویسان،‌ موسیقی‌ دانان، نویسندگان و شعرای سدۀ ٩-١٠ ق است که در اشعارش بیانی تخلّص می‌ کرده است. آثار مهم دیگر مروارید عبارتند از: دیوان اشعار، مونس‌ الاحباب (مجموعه رباعیات)، تاریخ شاهی، تاریخ منظوم (ناتمام)، خسرو و شیرین (ناتمام). منشآت مروارید شامل چهار صد و شصت و یک نامه و رقعه در موضوعات متنوع است که بلند ترین آنها فتح‌ نامۀ هند نام دارد. موضوع این نامه‌ ها بیش تر فرامین و منشوراتی است که پادشاه به وسیلۀ آن ها سمت‌ ها و مناصب مختلفی را به افراد داده است مانند صدارت، قضاوت، تدریس، تولیت، داروغگی و ... در این متن علاوه بر اطلاعات مهم تاریخی، فواید و اطلاعات فراوانی را در زمینه‌ های ادبی، هنری، مردم‌ شناختی و زبان‌ شناسی می‌ توان یافت. مصحّح در تصحیح این متن از هفت نسخۀ مهم و معتبر این متن بهره گرفته و در انتهای متن تعلیقات مفید و ارزنده‌ ای را ارائه کرده‌ است. پس از تعلیقات نیز نمایه‌ های علمی و چند‌گانه‌ ای استخراج شده که برای تحقیق و پژوهش در حوزه‌ های مختلف بسیار مفید است. تحقیق و تصحیح: اسراء السادات احمدی