Naẓarīyyah-i sīstam'hā-yi ajtamāʻī ( muṭālaʻah-i ʻamalkard-i sīstam-i hunar az manẓar-i Niklas Luhmann ): Persian 1397

نظریه سیستم ها و نظام های اجتماعی. در زمانه‌ ای كه جامعه با گسترش كمی و كيفی مرزبندی پديده‌ های اجتماعی مواجه است، عملكرد پديده‌ های اجتماعی، كه مانند يك سيستم عمل می كنند، هر روز پيچيده تر می شود و امكان هرگونه پيش‌ بينی و برنامه‌ ريزی را دشوار می سازد. با افزايش تعداد عناصر و ارتباط ميان آنها برای مطالعه‌ ی هر سيستم اجتماعی نياز به استفاده از روشی كل نگرانه بيش از گذشته احساس می شود. نيكلاس لومان با به كارگيری رويكرد سيستمی در مطالعات اجتماعی تلاش كرده است تا حد زيادی اين نياز را تامين كند. ويژگی خاص نظريه او غير از فرا رويكردی بودن مطالعه‌ ی رفتار جامعه از طريق رصد عملكرد خرده سيستم‌ های اجتماعی آن از جمله سيستم هنر و مقايسه‌ ی توانايی های آنها با انسان است. در اين مطالعه‌ ی ميان رشته‌ ای هنر به سان جامعه‌ ای در مقياس خرد و زيباشناسی به مثابه خود توصيف‌ گری های سيستم هنر معرفی می شود ... قسمتی از متن کتاب: به اعتقاد لومان، هنر نوعی سیستم اجتماعی است؛ که به مثابه مفهومی کلی و همین طور سیستمی جدا از جامعه و انسان و دارای ماهیتی منحصر به فرد است. نظریه او چیزی فراتر از تبیین ماهیت هنر از دیدگاهی صرفا فلسفی است. این نظریه از راه بررسی ارتباط، استقلال، انتخاب و سرانجام کارکرد به تعریفی متفاوت از هنر می رسد ... هنر به مثابه سیستمی اجتماعی واجد موجودیتی مستقل و اجتماعی است، سیستمی اتوپوئیتیک و خود – ارجاع که بسته عمل می کند. با اتصال نظریه سیستم ها به نظریه تطور و با تشدید پیچیدگی در روند تطور سیستم هنر، تمام انواع فرم های هنری که برخی محدودیت های فرمی را مشخص می سازند؛ از قبیل، سبک های نو در هنرهای تجسمی و نوآوری های موسیقیایی و ادبی به خودباز تولیدی هنر نسبت داده می شوند.