Dar masīr-i shāhrah: pazhūhashʹhā-yi bāstān shanākhtī dar Gudīn Tappah: Persian 1396

امروزه با توجه به رشد سریع علوم در اغلب زمینه ها و گسترش آن در سراسر جهان کنونی، انتقال تجربیات و پژوهش های محققان بی شک از مهمترین وظایف پژوهشگران به شمار می رود. در رشته نوپای باستان شناسی نیز بهره گیری از تجربیات و پژوهش های باستان شناسان غیرایرانی بسیار ضروری به نظر می رسد. در این میان، ضرورت انتقال دستاوردهای علمی راجع به ایران، بیش از پیش رخ می نمایاند. « در مسیر شاهراه »، حاصل زحمات چهل ساله ی گروهی از باستان شناسان، پژوهشگران و ایران شناسان موزه سلطنتی اُنتاریو کانادا بوده و دربرگیرنده آخرین نتایج کاوشهای کلیدی ترین محوطه باستان شناختی غرب ایران است که در سال ٢٠١١ میلادی به چاپ رسیده است. سال ها از آغاز فعالیت های باستان شناسی در زاگرس مرکزی می گذرد. بیش از یک قرن است که باستان شناسان به بهانه های گوناگون در این بخش از ایران به کندوکاو می پردازند تا شاید بخشی از آنچه به عنوان میراث فراموش شده معنوی از آن یاد می کنیم را بازسازی کنند؛ اما با این حال در سال های آغازین این راه، عتیقه جویی سایه ای سنگین بر این فعالیت ها افکنده بود. طی این یک قرن، باستان شناسان متعددی پای به این دره های پر پیچ و خم نهادند و شاید بتوان گفت در میان تمامی این باستان شناسان، تامس کایلر یانگ جوان که به تازگی در مقطع دکترای باستان شناسی از دانشگاه پنسیلوانیا دانش آموخته شده بود، توانست با شناسایی محوطه ای شگفت انگیز، فصلی تازه در باستان شناسی ایران، به ویژه زاگرس مرکزی رقم زند. این محوطه اسرارآمیز که در دشت کنگاور در استان کرمانشاه قرار گرفته برای اولین بار در سال ١٩٦٥ توسط گروهی از موزه سلطنتی اُنتاریو به سرپرستی کایلر یانگ مورد کاوش قرار می گیرد و نتایج اولیه آن نیز در دو جلد به چاپ رسید . ( با تصاویر رنگی و جدول و نمودار و نقشه )