Āmurzash-i zamīnī: Persian 1398

رمان فارسی. نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ نگاری زن و شوهری که هر دو در زندان هستند و دور از هم برای مشکلی مشترک به زندان افتاده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اند. نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ها و روایت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ های شخصی رفته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ رفته زندگی سهیل و غزل را برای مخاطب تکمیل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ کند و از دو زاویه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ی متفاوت به قضیه نگاه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شود و نویسنده مخاطب را غافلگیر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ کند. اما مسئله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ی اصلیِ این تکه نه در غافلگیری، که در لحن کم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ نظیر و متفاوتی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ست که نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ها و نوشته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ها به خود دارند. اتفاق مهم «آمرزش زمینی» را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ توان در به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ کارگیری نویسنده از لحن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ های مختلف و نزدیک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شدن به جهان آدم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ های داستانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اش دانست. تکه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ هایی جذاب که هم پرده از راز ماجراها برمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ دارد و هم آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ قدر حقیقی نوشته شده که دریچه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ی درک جهان داستانی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شود. «آمرزش زمینی» رمانی جذاب است که با شیوه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ های گوناگون روایت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اش را پیش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ برد و ساختار دوارش را کامل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ کند و به اول روایت بازمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ گردد. ماجرای سهیل و غزل، پس از نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ های شخصی به نامه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ های رسمی و گزارش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ها می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ رسد و بعد با پیگیری راوی در جهان واقعی دنبال می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شود و به مسئله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ی اصلی نویسنده در جهان پس از زندان می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ رسیم که حالا از عضو ناظر قصه به رکن اصلی بدل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شود. «آمرزش زمینی» حکایت بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ پناهی آدم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ هایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ست که کسی به فکر آمرزش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شان نیست.