Daftarchah-i khāṭirāt-i shānzdah zan-i Īrānī ( dar qalamraw-i zindagī-i rūzmarrah ): Persian 1399

آگاهی یافتن از تاریخچه زندگی زنان نسل پیشین از زبان خودشان به ویژه زنانی که حوادث و تحولاتی را خود به چشم دیده و تجربه کرده اند، برای بسیاری از مردم و به ویژه نسل معاصر ایران جذاب است و مؤلف نیز طی سال های اخیر، این مسیر را با لذت فراوان دنبال کرده است. زیرا در گشت و گذارهای خود در تاریخ های رسمی و کتب تاریخی، چهره ای از خود زنانه اش نیافته، چهره ای که در آن زنان هم رویت شده باشند. نامرئی بودن زنان شاید به این دلیل باشد که تاریخ مکتوب ایران در لایه های مختلف معنایی، ایدئولوژیک و پژوهشی اش، تاریخی مذکر است. در نتیجه زنان و روایت های زندگی آنان در پهنای این تاریخ مردانه جایی ندارند و آشکارا کنار گذاشته شده اند. به این اعتبار، گرایش به روایت های شخصی از زندگی زنان توسط خودشان، جزو دغدغه های ذهنی و عاطفی نویسنده بوده است.