Barguzīdah-yi nivishtāhʹhā-yi farhangī-i Antonio Gramsci: Persian 1396

زمانى که آنتونيو گرامشى در ٨ نوامبر ١٩٢٦ در رم دستگير شد، همسرش يوليا تازه فرزند دوم‌ شان را به دنيا آورده بود. گرامشى در زمان دستگيرى نماينده‌ ى حزب کمونيست ايتاليا بود و دستگيرى او و شمارى از همکارانش با نقض مصونيت پارلمانى آن‌ ها انجام شد که گام تازه اى در تحميل حکومت فاشيستى در ايتاليا شمرده مى‌ شد ... چندين ماه بعد او را به ميلان منتقل کردند تا در دادگاه ويژ ه‌ى دفاع از کشور به محکوميت‌ اش رسيدگى شود. محاکمه‌ ى گرامشى در اين دادگاه بيش از يک سال، تا اواخر مه ١٩٢٨، به درازا کشيد و در ٤ ژوئن همان سال به بيست سال زندان محکوم شد ... در همين دوران انتظار براى محاکمه در ميلان بود که گرامشى طرح نخست خود را براى آن‌ چه دفترهاى زندان نام گرفت شکل داد ... با اين همه، مدتى طول کشيد تا اين يا هر طرحى را درباره‌ ى کار فکرى به بوته‌ ى عمل گذارد. در ٨ فوريه‌ ى ١٩٢٩ کار را بر روى نخستين دفترش آغاز کرد ... آن شکل از توليد فرهنگى که گرامشى در دفترها بيش‌ ترين توجه خود را معطوف به آن کرد ادبيات است. با اين همه، ادبيات نه در قالب آثار عظيم ابدى، بلکه اغلب در بستر قرائت و جذب آن در فرهنگ‌ ها و تاريخچه‌ هاى ويژه به تصوير کشيده مى‌ شود. اما چشمگيرتر از دست‌ اندازى‌ هاى گاه‌ و بیگاهش به جهان ادبيات تراز اول و تحقيق ادبى‌ اش، درگيرى پیگيرانه‌ اش با ادبيات عامه‌ پسند، توليد و اشاعه‌ ى آن بود. رويکرد او تاريخى بود و هميشه مى‌ کوشيد تا توليد ادبى را به فرايند تاريخى مربوط کند که آن را توليد کرده و در آن سهيم بوده است. همچنين اين رويکرد سياسى بود، تا حدى که در سراسر تأملاتش درباره‌ ى ادبيات حضور داشت و فرهنگ رشته‌ ى پنهان مسئله‌ ى سياسى ناگفته‌ اى بود ... در اواخر سال ١٩٣٢، حکم گرامشى از بيست سال به دوازده سال تخفيف يافت ... سرانجام، در آوريل ١٩٣٧، محکوميت زندانش پايان يافت؛ اما در ٢٥ آوريل دچار خونريزى مغزى شد و دو روز بعد جان سپرد.