Ilīzābit gum shudah ast: Persian 1397

این رمان داستان زنی با عنوان «ماود» است. ماود، فراموشکار است. فنجانی چای درست می‌ کند و یادش نمی‌ ماند آن را بنوشد. به فروشگاه می‌ رود و فراموش می‌ کند برای چه رفته است. گاهی خانه‌ اش ناآشنا، یا دخترش هلن برایش کاملا" غریبه می‌ شود. ماود فقط از یک چیز مطمئن است: دوستش الیزابت گم شده است. یادداشت توی جیبش به او این را می‌ گوید. مهم نیست به او بگویند آن‌ قدر درباره‌ اش حرف نزند، قضیه را ول کند، ساکت شود؛ ماود ته و تویش را در خواهد آورد چون جایی در ذهن آسیب دیده‌ ی ماود پاسخ یک معمای حل ناشده‌ ی هفتاد ساله است. معمایی که همه فراموشش کرده‌ اند؛ همه، غیر از ماود... این رمان در سال ۲۰۱۴ برنده‌ ی جایزه‌ ی کتاب کاستا، نامزد نهایی نشنال بوک برای کتاب داستانی محبوب سال و جایزه ی نویسنده‌ ی نوپا، و در سال ۲۰۱۵ نامزد نهایی جایزه ی دزموند الیوت شد. این رمان همچنین ماه هاست در فهرست پرفروش ترین های ساندی تایمز و نیویورک تایمز و آمازون قرار دارد.