Kārnāmah-yi talkhakān: Persian 1395

بازشناخت اطوار تلخکی و دلقکی با نگاهی به متون نمایشی امروزی، میانگاهی و کهن. دلقک ایرانی تنها در هیئت افرادی چون کریم شیره‌ ای ‌ـ دلقک راه‌ یافته به دربار ناصری‌ ـ و در ادامه‌ ی آن دلقک‌ های نمایش سنتی‌ ـ مبارک دلقک خیمه‌ شب‌ بازی و سیاه دلقک سیاه‌ بازی‌ ـ در متن قرار دارد، اما سرگذشت قبل و بعد از آن مبهم است. ویژگی و کارکرد او در این دوره‌‌ ی در متن‌ بودگیِ هر چند کوتاه نشان می‌ دهد شکل‌ گیری دلقک نمایشی جز با تباری کهن و قدرتمند امکان‌ پذیر نیست، همچنان که طردش از تئاتر آمده از درامِ غربی پس از مشروطه پذیرفتنی نیست. پس وجود گروه‌ هایی تباری تا نقطه‌ ی مرکزی‌ ـ دلقک نمایش سنتی‌ ـ ‌و تغییر آن در شکل‌ های متفاوت تا امروز ضروری می‌ نماید. نویسنده در این کتاب به شناخت نیاکان دلقک و بازیابی حضور او در ادبیات نمایشی ایران، با ردیابی شکل‌ های متفاوت گذشته و امروزش، اهتمام دارد و تلاش می‌ کند تا خطوط محو شده‌ ی مسیر تاریخی او را روشن سازد و مانایی این شخصیت را در قلمرو فرهنگی و نمایشی اثبات کند.