Bāzī bā zabān va ramz’gushāyī: Persian 2016

«بازی با زبان و رمزگشایی» کتابی‌ست که در وهله‌ی اول برای نوآموزانی تدوین شده‌است که به نحوی با آموزش زبان، تکلّم، خواندن و نوشتن با مشکلات کمابیش اساسی روبه‌رو می‌شوند. آموزش آواهای زبانی سنگ زیربنای توانایی خواندن و نوشتن است. اغلب نوآموزانی که به آگاهی فونولوژیک دست می‌یابند در دوران تحصیل کمتر با دشواری‌های آموزشی روبه‌رو خواهند شد. آگاهی زبانی، اما مرتبط است با کلیه‌ی سطوح زبان یعنی فونولوژی، سمانتیک، سینتکس، مورفولوژی (ساخت‌شناسی واژگانی) و پراگماتیسم. امروزه جملگی پژوهشگران حوزه‌های پداگوژیک بر این باورند که «خواندن»، فعالیت یا مهارتی‌ست که با دست یافتن به رمز الفبا تحقق می‌پذیرد. یادگیری خواندن و نوشتن مثل آموزش هر مهارت دیگر، یعنی رسیدن به رمز یا رموز آن فعالیت. به طبع رمزگشایی مزّین به اصولی‌ست که بر ستون علم و دانش بنا می‌شود. اغلب پژوهشگران علم پداگوژیک با تأکید بر علیّت و تنوع در علّت و نگاه عینی و تجربی به پدیده‌ها و حوادث، اصول هُلیسم (کل‌گرایی) را پذیرفته‌اند. این بدین معناست که هنگام تدریس سمت حرکت مرّبی از کُل به جزء است و نه بالعکس. لو ويگوتسکي، روانشناس روس معتقد است که برای تشخیص توانایی‌های کودکان بایستی پروسه‌های پیشرفت کودکان را در نظر داشت. روند يادگيري هر نوآموز باید به عنوان یک پرنسيب یا اصل مهم پايه‌ي مشاهدات و بررسي‌هاي روزانه‌ی مرّبی را بريزد. در این زمینه ويگوتسکي از درونی شدن اطلاعات سخن می‌گوید، بدین معنا که مرّبی باید اساس کارش را بر پاسخ و پرسش‌هایی بریزد که کنجکاوی و دقت نوآموزان را برمی‌انگیزانند. به عبارت دیگر دانش‌آموز در هر حوزه‌ای که فعالیت می‌کند باید بتواند به این پرسش‌ها بپردازد: «چطور/چگونه، کی/چه وقت چرا، چه چیز». ایجاد یک ساختار منجسم و هماهنگی تدریس با میزان توانایی‌ها، اطلاعات و آگاهی نوآموزان ستون اول تدریس علمی است. کتاب «بازی با زبان و رمزگشایی» تلاشی‌ست در این راستا.