Dunyā-yi qashang-i naw: Persian 1401

"دنیای قشنگ نو" نمایان ترین اثر هاکسلی است. بعضی از منتقدان، طنز این کتاب را بیش از حد تلخ و تند می دانند. پرخاش توفنده ای که هاکسلی به صنعت گرایی دیوانه وار انسان امروز می کند، در عین حال هم امید او را به بشر و هم نومیدی او را از بشر نشان می دهد. به یک اعتبار در تحلیل آخر، این کتاب را باید خوشبینانه دانست، زیرا با وجود تهدید همه جانبه ای که حیات بشر را احاطه کرده است، هاکسلی به بقای او اعتقاد دارد. از طرف دیگر شاید بتوان گفت که هاکسلی "امروز" را هجو می کند، نه آینده را. ناکجاآباد فردای او، همین خراب آباد امروز ماست. "دنیای قشنگ نو" از اعقاب جمهوریت افلاطون است و به گفته یکی از ناقدان، هاکسلی اتوپیا را از آن جهت علم می کند که دیگر هرگز علم نشود. آخرین سخن او این است که: امکان زیستن هست، ولی این گونه زیستن زندگانی نیست ...